Huizen kijken voor mijn zus, wordt zelf verhuizen.
We schrijven januari 2022. Samen met mijn zus, in de auto, ga ik op weg naar Portugal. Daar gaan we een aantal huizen bezichtigen voor haar, want zij wil samen met haar man daar naartoe emigreren. Zo gezegd, zo gedaan. Op zich vond ik het al een aardige uitdaging om zo’n roadtrip te maken, omdat we dit allebei nooit eerder gedaan hebben. Nu vind ik Nederland een erg mooi land, maar toen ik daar de natuur en cultuur zag, was er iets in mij dat langzaam ging branden. Er word iets aangewakkerd en dat vonkje werd steeds groter.
Nu wil het feit, dat ik altijd al het gevoel had om ooit te gaan verhuizen naar ergens buiten Nederland. In eerste instantie vond ik de Antillen altijd wel iets moois. Lekkere temperatuur, je kunt er gewoon Nederlands spreken en het is er (bijna) altijd goed weer. Maar… pas realiseerde ik me, dat het niet naast de deur is, er een behoorlijke plas water tussen zit, het toch een eiland blijft en het kan er soms best wel eens stevig stormen. Hmm. Dat zette me aan het denken.
Ondertussen ging het “gewone” leventje door, wakker worden, opstaan, douchen, aankleden, lunch smeren, naar het werk je kunstje doen en weer terug naar huis om te eten en daarna de andere standaard dingen doen zoals sporten, boodschappen, vergaderen, huishouden, familie, etc. en je rust nemen zo nu en dan. Inmiddels kreeg ik soms een woning doorgestuurd van mijn zus, die sinds mei 2022 daar woonde. Ja, da’s leuk, maar dat zie ik dan wel weer.
Totdat er toch wel iets heel moois tussen leek te zitten. Nou, hop het vliegtuig in en naar Portugal. Locatie TOP, huis een bouwval. Hmm…
Laat ik die maar even parkeren. Vragen neergelegd bij de verkoopmakelaar, een bezichtiging gepland met de makelaar aldaar. Maar voordat ik in het vliegtuig zat, kreeg ik te horen dat het reeds verkocht was. Oké, gaat dat daar zo. Weer wat tijd verstreken en huis nr 2 kwam in zicht. Wederom een TOP locatie, maar er moest toch nog best veel werk aan gedaan worden. Maar waar een wil is, is een weg. Bezichtiging met de makelaar ingepland, maar deze had niet zo veel zin om te komen blijkbaar, het regende op die dag nogal. Uiteindelijk was dit huis ook, voor mijn neus verkocht aan een ander. Iets met communiceren?
Weer wat later, huis nr 3 in zicht. Dit vond ik eerst iets van, mwa, maar toch maar even gaan bekijken. En daar viel eigenlijk alles wel op zijn plek. Een prachtige locatie, rustig, maar ook weer dicht bij de bewoonde wereld. Het huis heeft wat renovatie nodig, maar dat is te overzien. Het heeft eigen water en stroom, dat was bij de voorgaande huizen niet aanwezig. Alleen de weg er naartoe is al een plaatje. Dus, 3 x is scheepsrecht, komt toch soms uit.
Dan mijn huis hier in Venray. Overigens heb ik hier met veel plezier gewoond. Lekker dicht bij de bossen en het centrum. Tevens is het een super leuk huis, omdat het eigenlijk is ontworpen als een woonstudio. Dat moest ik vaak uitleggen aan de buren. Hoe is de indeling van het huis dan? Goed, verkopen dus. Dat was voor mij best snel besloten. Dat werd Peelrand. Niet alleen omdat ik mijn huis in 2015 via Peelrand heb aangekocht, maar gewoon om het hele plaatje. Ze nemen lekker veel werk uit handen, want zo’n emigratie gaat stiekem toch best veel tijd in zitten. En dan mag je best om hulp vragen bij een gerenommeerde makelaar. Huis te koop gezet op woensdag en vrijdag al de 1e bezichtigingen. 21 of 22 in totaal. En nu bleek, dat de 1e bezoeker het huis gekocht heeft. Hoe snel kan zoiets gaan, zeker op deze gekke huizenmarkt.
Nu opruimen, inpakken en wegwezen.
Peelrand, bedankt.
+